In een bosje met Japanse Lariks (aangeplant in 1950), waar alle bomen (tandenstokers, zo dun als ze zijn) keurig in rijen staan, hebben we met de lier een aantal bomen omgetrokken. Dat lijkt op een storm, wat goed is voor de dynamiek van het bos. Er ontstaat meer structuurvariatie. De liggende bomen bieden bodembroeders, zoals de Houtsnip een veilige rust- en nestplaats. De wortelkluiten zorgen voor micro-reliëf. De kuil is een mooie schuilplek voor zoogdieren en insecten. Naast lieren werden de takken van de Amerikaanse eiken en – vogelkers op de stam teruggezet. Wederom een goede opkomst, de stormachtige wind gaf het lieren een extra boost.