Het Amsterdamse bos ligt ten zuiden van Amsterdam. Het wordt aan drie kanten begrensd door bebouwing en aan de vierde kant door de luchthaven Schiphol. Van 1994 tot 2003 is ruim een kwart van dit drukbezochte bos omgevormd tot zelfregulerend natuurbos. Een uitgestrekt Essen-Iepenbos met liggende en staande dode bomen, open plekken en dichte struweelranden. 

Het Amsterdamse Bos is lange tijd beheerd met als doel het verkrijgen van een parkachtig landschap met oude, dikke bomen. Er was een zekere eenvormigheid in de samenstelling en de structuur van de bospartijen, met weinig ruimte voor spontane verjonging. De eenvormigheid werd ook door de bezoekers ervaren: het Amsterdamse Bos is mooi, maar ‘overal een beetje hetzelfde’.

Het Beleidsplan voor het Amsterdamse Bos (Gemeente Amsterdam, 1994) maakte een koerswijziging mogelijk. Voorheen was recreatie de hoofdfunctie van het Bos, en houtoogst een niet onbelangrijke nevenfunctie. De houtoogst verdween uit het beleidsplan en de functies natuur, recreatie en landschap kwamen op gelijkwaardige voet naast elkaar te staan.

Voor de 250 ha grote zone Natuurbos stelt het beleidsplan dat in het bosbeheer de nadruk moet komen te liggen op natuurlijke processen, met als einddoel zelfregulatie. Om dit doel te bereiken was omvorming nodig van de nu gelijkjarige bospartijen.